‘Ouderwets’ communiceren gaat boven alles

Al sinds 1979 werk ik met computers; een paar jaar daarna ontdekte ik het internet. Sinds 1994 ben ik professioneel in verschillende rollen aan het werk met het ontwikkelen van zakelijke toepassingen waarbij internet een rol speelt. Het internet blijkt van oorsprong een afkorting van inter-net-working. Internet was bedacht om efficiënter en zekerder te kunnen communiceren (werken).

Inter-net-werken doet meer verbinden dan gewenst; er gaat meer spam over het internet dan bruikbare e-mail (ISP’s filteren meer dan 90 procent spam), waaruit maar blijkt dat niet elke potentiële online verbinding door beide partijen gewenst is. Dat ongewenst spammen verboden is, schijnt niet tot iedereen te zijn doorgedrongen. Daar waar het wel is doorgedrongen wordt hard gewerkt om alternatieve kanalen in te zetten. Sociale netwerken zijn daarin een goede kandidaat.

Veel fysieke winkels hadden het zwaar in december. Vanwege het slechte weer verschoof een groot deel van de omzet naar online. De wereld wordt onpersoonlijker en wellicht wordt het straks door het sluiten van de fysieke winkels ook ongezelliger op straat.

Sociale communities via internet en online winkelen hebben het risico in zich dat we efficiënter én vaker ‘niks’ tegen elkaar zeggen. Persoonlijk vind ik dat we weer wat meer sociaal moeten netwerken in plaats van sociaal inter-net-werken. Ik vind het leuker om met een paar relaties een biertje in een kroeg te drinken dan met iedereen op de wereld sociaal via het inter-net-werk op zijn eigen bank. En dan is het natuurlijk prima om foto’s daarvan weer online via de sociale netwerken te delen met diegenen die thuis wilde blijven.

Recent hoorde ik over een collega-ondernemer die heel bewust de toegang tot internet binnen zijn organisatie had geminimaliseerd. Hij heeft wel een website en binnenkort een webshop. Met veel respect vernam ik de reden; ook hij heeft liever dat zijn medewerkers ‘normaal’ met elkaar communiceren.

Dat internet pas sinds 1969 bestaat, verschaft mij in elk geval de zekerheid dat mijn ouders elkaar via het traditionele, sociale circuit hebben ontmoet. Ik behoor dus nog tot een generatie die weet wat live ontmoeten is. Vrijwel alle ‘vrienden’ in mijn online sociale netwerken ken ik persoonlijk; degene die ik nog niet persoonlijk ken ga ik binnenkort ontmoeten en diegenen die ik al heel lang niet heb gezien ga ik dit jaar eens bellen. Een nieuwe tv heb ik laatst online aangeschaft; de nieuwe fotocamera voor ons gezin en mijn nieuwe telefoon met sociale (bel)functie ga ik toch maar kopen bij de zaak in het plaatselijke winkelcentrum.

Daarnaast blijft ik op pad gaan om mensen te ontmoeten, maar natuurlijk wel nadat ik online heb gecheckt of mijn ‘counterpart’ aanwezig is. Hopelijk draag ik hiermee een beetje bij aan het voorkomen dat de echte connectie tussen mensen verloren gaat. Gewoon omdat het prettiger voelt om met mensen te communiceren dan met het toetsenbord en de muis. Of ben ik nu heel ouderwets…?

Luuk Roovers
Directeur
Vicus eBusiness Solutions

reageer op dit artikel op de website van Computable